- temperamencik
- temperamencik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -u, {{/stl_8}}{{stl_7}}zdr. od rz. temperament w zn. 1. lub 2.: Niezły temperamencik. {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
temperamencik
Look at other dictionaries:
temperamencik — m III, D. u, N. temperamencikkiem; lm M. i zdr. od temperament a) w zn. 1: Krewki temperamencik. b) w zn. 2: Wybujały temperamencik … Słownik języka polskiego
